Grupa ponad trzydziestu Żydów ukryła się w ziemiance w lesie pod Strzegomiem, małej wsi na skraju lasu w województwie świętokrzyskim. Napadnięci i ograbieni przez mieszkańców wsi, należących do Armii Krajowej do bądź Batalionów Chłopskich, od tej pory w mniejszych grupkach ukrywali się w lesie. Byli wyłapywani przez tę samą grupę partyzantów, która na nich napadła w ziemiance, i mordowani, też kobiety i dzieci. Przeżyło 8 osób: dzieci i młodzież oraz jeden dorosły. Artykuł rekonstruuje ich półtoraroczne ukrywanie się na podstawie przejmującego świadectwa jednej z uratowanych dziewczynek, Dory Zoberman, które złożyła je, gdy miała 11 lat, ponadto na podstawie materiałów z powojennych procesów z tzw. dekretu sierpniowego, a także rozmów przeprowadzonych współcześnie z uratowanymi i z mieszkańcami Strzegomia. Artykuł rekonstruuje działania wymiaru sprawiedliwości wobec zbrodni popełnianych na Żydach. Morderców skazano na karę śmierci, ale zostali ułaskawieni i po 1956r. wyszli na wolność. Jeden z nich w latach dziewięćdziesiątych dostał odszkodowanie za to, że był represjonowany za działalność na rzecz niepodległości Polski.