Stosunek kościoła katolickiego do Żydów po II wojnie światowej jest trudnym tematem w polsko - żydowskiej historii, w znacznym stopniu zdominowanym przez emocje i stereotypy. Prezentowany tekst przedstawia fragment relacji kościół - Żydzi: od chwili zakończenia działań wojennych na wschodzie powojennej Polski, latem 1944 r. do pogromu Żydów w Kielcach w lipcu 1946 r. Zaproponowana chronologia pozwala jednak odpowiedzieć na pytanie:  czy i na ile cień Zagłady zmieniał traktowanie Żydów przez kościół katolicki. Przyjrzenie się pierwszemu okresowi powojennemu ma duże znaczenie, ponieważ to, co wypracowano na samym początku miało wpływ na stanowisko kościoła w tak dramatycznym momencie jak pogrom kielecki, a także w okresie późniejszym. W artykule przedstawiono sytuację kościoła i społeczności żydowskiej w momencie zakończenia działań wojennych, opisano wzajemne postrzeganie się kościoła i Żydów w powojennej rzeczywistości. Artykuł omawia jak tematyka żydowska przedstawiana była przez hierarchów, duchowieństwo, prasę katolicką, wiernych.