Wyświetl Nr 8 (2012)

Nr 8 (2012)

ISSN:
1895-247X
eISSN:
2657-3571

Data publikacji:
2012-12-02

Dział: Studia

Medycyna obozowa. O tym jak chorowali, cierpieli i umierali żydowscy robotnicy w obozach pracy przymusowej w Poznaniu (1941–1943)

Anna Ziółkowska

redakcja@holocaustresearch.pl

doktor nauk historycznych, kustosz dyplomowany, dyrektor Muzeum Martyrologicznego w Żabikowie. Bada problemy związane z obozami pracy przymusowej dla Żydów w Wielkopolsce w okresie okupacji hitlerowskiej. Autorka publikacji na ten temat

Muzeum Martyrologiczne w Żabikowie

Zagłada Żydów. Studia i Materiały, Nr 8 (2012), strony: 121-144

Data publikacji: 2012-12-02

https://doi.org/10.32927/ZZSiM.629

Abstrakt

W okresie okupacji niemieckiej w Poznaniu w latach 1941–1943 funkcjonowało łącznie 29 obozów pracy przymusowej dla Żydów. Deportowano do nich przede wszystkim kobiety i mężczyzn z getta łódzkiego, a także z tzw. gett prowincjonalnych Kraju Warty. Zostali oni skierowani do ciężkich robót ziemnych na terenie Poznania i w najbliższej okolicy.

Warunki egzystencji więźniów, zasady ich wyżywienia, zakwaterowania, zaopatrzenia w odzież, opieka medyczna regulowane były przez rozmaite rozporządzenia wydane przez administrację niemiecką Kraju Warty. Szczególnie dramatycznie przedstawiała się sytuacja zdrowotna Żydów osadzonych w obozach. Cierpieli oni na różne choroby zakaźne, dolegliwości układu pokarmowego, ich ciała pokrywały liczne owrzodzenia, rany. Szczególnie szybko rozprzestrzeniającą się chorobą, na którą zapadała większość więźniów, był dur plamisty. Walka z tą chorobą, podjęta ze względu na groźbę jej rozprzestrzenienia się, spowodowała, że do opieki medycznej nad więźniami skierowano z Berlina kilku lekarzy żydowskich. Zabiegi o pozyskanie dla obozów lekarzy czynili także sami właściciele firm niemieckich, wyłącznie w trosce o własny interes. Wobec powszechnie odczuwanego niedostatku lekarstw, braku niezbędnych instrumentów medycznych, zakazu leczenia szpitalnego Żydów, a także niemożności utrzymania higieny i czystości w obozach lekarze mieli ograniczone możliwości udzielania pomocy chorym. Utworzony w mieście szpital żydowski nie spełniał przy tym żadnych warunków leczniczo-sanitarnych, a dla wielu tam wysłanych był miejscem ostatnich chwil ich życia.

Z dziewięciu lekarzy żydowskich skierowanych do Poznania, których nazwiska zdołano ustalić, tylko trzem udało się doczekać zakończenia drugiej wojny światowej.

Altmetryki

Cytowania w Google Scholar - kliknij ikonę by sprawdzić

Statystyki

Ziółkowska, A. (2012). Medycyna obozowa. O tym jak chorowali, cierpieli i umierali żydowscy robotnicy w obozach pracy przymusowej w Poznaniu (1941–1943). Zagłada Żydów. Studia I Materiały, (8), 121-144. https://doi.org/10.32927/ZZSiM.629

Udostępnij

                            Wyświetl Nr 8 (2012)

Nr 8 (2012)

ISSN:
1895-247X
eISSN:
2657-3571

Data publikacji:
2012-12-02

Dział: Studia