Przemowa ocalałego z getta łódzkiego wygłoszona 29 sierpnia 2019 r., w dniu obchodów 75. rocznicy likwidacji getta łódzkiego
Zagłada Żydów. Studia i Materiały, Nr 16 (2020), strony: 31-34
Data publikacji: 2020-11-05
Abstrakt
Moi drodzy Przyjaciele!
Jest to dzień szczególny dla wszystkich, ale bardziej dla nas, tych z pierwszego rzędu, ocaleńców z getta łódzkiego. Chyba najbardziej dla mnie i Jerry’ego Berckiego, który tu też jest z nami, ponieważ obaj zostaliśmy właśnie załadowani do tego ostatniego transportu, który odjechał z Radegastu 29 sierpnia [19]44 r.
Chciałbym zacząć od wiersza napisanego w getcie.
Biją dzwony, kraczą wrony
Chaim pierwszy król szalony
zapanował nad miliony.
Popłoch sieje Rumek siwy,
wielki wódz nasz sprawiedliwy.
Z paskarzami wojnę stacza
getto w państwo przeinacza…
Żyd dozorca z żoną Chawą
kręci miotłą w lewo, w prawo,
jak buławą.
Dlaczego właśnie ten wiersz wybrałem? Ponieważ mówi on o czymś w miarę normalnym. Oto w tym państwie Rumkowskiego, którego on był królem, jest quasi-normalne życie. Nawet Żyd dozorca, co było niegdyś niewyobrażalne.
Słowa kluczowe
getto łódzkie, Łódź, likwidacja
Licencja
Copyright (c) 2020 Zagłada Żydów. Studia i Materiały
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0
Inne teksty tego samego autora
- Marian Turski, „Więcej nic nie powiem…” Rozmowa z Marianem Turskim – ocalałym z getta łódzkiego – przeprowadzona 28 sierpnia 2019 r. w przeddzień obchodów 75. rocznicy likwidacji getta łódzkiego , Zagłada Żydów. Studia i Materiały: Nr 16 (2020)
- Marian Turski, Wspomnienie o likwidacji getta łódzkiego , Zagłada Żydów. Studia i Materiały: Nr 16 (2020)