Pustostan i jego perswazja. Język w ostatnim tekście Adolfa Hitlera
Zagłada Żydów. Studia i Materiały, Nr 10 (2014), strony: 665-672
Data publikacji: 2014-12-01
Abstrakt
Artykuł jest próbą komentarza do bezprecedensowego tekstu w historii i kulturze minionego wieku – „Mojego testamentu politycznego” Adolfa Hitlera. Rozważając w pierwszej kolejności zasadność klasyfikacji gatunkowej dokumentu jako testamentu, autorka skłania się, by –podobnie jak Saul Friedländer – ujmować to określenie w cudzysłów, ze względu na skrajne zaprzeczenie wszelkiej odwagi cywilnej oraz styl właściwy nie tyle ostatniej woli, ile ostatnim rozkazom. Tekst ten został skonfrontowany z mogącym pełnić funkcję testamentu życiorysem napisanym przez Janusza Korczaka pół roku przed śmiercią. Lektura obu nieporównywalnych w jakimś sensie dokumentów, pokazuje, iż potwierdzają one życie swych autorów, zaświadczając o pustce i bezcelowości pierwszego oraz autentyczności i uczciwości drugiego. Wreszcie ze szczegółowej analizy języka i stylu „testamentu” Hitlera, w którym nie brakuje błędów, jak również niebezpiecznych eufemizmów, wyłania się prawda o autorze i ideologii, której służył, której był „lokajem”.
Słowa kluczowe
Adolf Hitler, Janusz Korczak, rasizm, LTI, eufemizm, “testament”
Licencja
Copyright (c) 2010 Zagłada Żydów. Studia i Materiały
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0
Inne teksty tego samego autora
- Katarzyna Kuczyńska-Koschany, Zbyt mała, by być (tak) dużą. Rozważania na marginesie polskiej edycji krytycznej Mein Kampf Adolfa Hitlera , Zagłada Żydów. Studia i Materiały: Nr 17 (2021)
- Katarzyna Kuczyńska-Koschany, Erntefest – od etymologii do zastosowania , Zagłada Żydów. Studia i Materiały: Nr 15 (2019)