Wspomnienie o likwidacji getta łódzkiego

Marian Turski

doi:10.32927/ZZSiM.641

Nr 16 (2020)

ISSN:

1895-247X

eISSN:

2657-3571

Data publikacji:
2020-12-15

Dział: Getto łódzkie 1940–1944

Wspomnienie o likwidacji getta łódzkiego

Marian Turski

redakcja@holocaustresearch.pl Biogram

historyk, dziennikarz i działacz społeczny. W latach 1956–1957 redaktor naczelny dziennika „Sztandar Młodych”, od 1958 r. kierownik działu historycznego i publicysta tygodnika „Polityka”, przewodniczący jury przyznającego Nagrodę Historyczną pisma. Wiceprzewodniczący Stowarzyszenia Żydowski Instytut Historyczny w Polsce; członek Zarządu Głównego Stowarzyszenia Żydów Kombatantów i Poszkodowanych w II Wojnie Światowej; w latach 2000–2018 członek Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej; od 2009 r. przewodniczący Rady Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie. Wyróżniony licznymi odznaczeniami. W styczniu 2019 r. wygłosił przemówienie w sali Zgromadzenia Ogólnego ONZ z okazji Międzynarodowego Dnia Pamięci o Ofiarach Holokaustu, apelując „nie bądź obojętny”. Apel powtórzył rok później podczas obchodów 75. rocznicy wyzwolenia Auschwitz: „Jeśli będziecie obojętni, jakieś Auschwitz spadnie wam z nieba”; oba wystąpienia spotkały się z dużym odzewem międzynarodowym. W 2020 r. otrzymał nagrodę honorową Superbrands, przyznawaną wybitnym osobistościom wpływającym pozytywnie na wizerunek Polski za granicą

Zagłada Żydów. Studia i Materiały, Nr 16 (2020), strony: 35-40

Data publikacji: 2020-12-15

https://doi.org/10.32927/ZZSiM.641

PDF

Abstrakt

Byłem wtedy szeregowym, niewiele znaczącym członkiem konspiracyjnej organizacji w getcie łódzkim Lewica Związkowa (założonej przez byłych członków polskiej partii komunistycznej. Przywódczynią była Zula Pacanowska , szlachetny człowiek. Mogła zostać ocalona z wywózki do Chełmna we wrześniu 1942 r., ale podejrzewała, że na jej miejsce wyznaczą kogoś innego, i dlatego wywieziona została już wtedy do komory gazowej. Wstyd i hańba, że tak świetlana postać, zasłużona niezmiernie w organizacji ruchu oporu, została „zdekomunizowana”: pozbawiono ją należnej jej nazwy ulicy na Bałutach – tam, gdzie było getto) .
Już po wojnie spotykałem często członkinię ścisłego kierownictwa naszej podziemnej organizacji, Basię Hindę Beatus . Od niej wiem, dlaczego moje losy w ostatnich dniach getta potoczyły się tak, jak się potoczyły, oczywiście nie tylko moje ...