„Raport Karskiego” – kontrowersje i interpretacje
Zagłada Żydów. Studia i Materiały, Nr 10 (2014), strony: 96-130
Data publikacji: 2014-12-01
Abstrakt
Niniejszy artykuł jest częścią większej pracy o Karskim. Na pracę tę składają się głównie badania historyczne oparte na analizie źródeł oraz krytyczny przegląd obecnej literatury i stanu wiedzy historycznej. Żaden historyk chcący pisać o Janie Karskim nie może jednak abstrahować od faktu, że Karski stał się postacią, o której się teraz dużo mówi. Rok 2014 to Rok Jana Karskiego, ogłoszony oficjalnie 24 kwietnia 2014 r. przez Sejm RP w setną rocznicę jego urodzin w Łodzi. Pomimo drobnych kłopotów z precyzyjnym ustaleniem daty urodzenia Karskiego (właśc. Jana Romualda Kozielewskiego) uhonorowanie to odbyło się w wielu innych miejscach, m.in. w Waszyngtonie, gdzie amerykański Senat ogłosił specjalną deklarację upamiętniającą życie i osiągnięcia Karskiego, oraz w Parlamencie Europejskim w Brukseli, gdzie odbyła się konferencja pt. „Odpowiedzialność za ochronę – spuścizna Jana Karskiego”. 2014 to rok, w którym Jan Karski wstąpił do polskiego Panteonu i umieszczony został już nieco powyżej Jerzego Giedroycia, a w pobliżu Karola Wojtyły.
Słowa kluczowe
Karski, raport Karskiego, Stephen Wise, uchodźcy do Palestyny 1942, „New York Times” z 25 listopada 1942, Ignacy Schwarzbart, Martin Gilbert, David Engel
Licencja
Copyright (c) 2010 Zagłada Żydów. Studia i Materiały
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.