Tematyka relacji ukraińsko-żydowskich jest chyba nie mniej drażliwa niż polsko-żydowskich. Analizując dokonania ukraińskiej historiografii na tym polu, Jarosław Hrycak przed kilku laty zauważył, że „większość prac historycznych dotyczących tematów ukraińsko-żydowskich odznacza się tak zwanym charakterem reaktywnym: nie tyle udziela odpowiedzi na pytania stawiane przez logikę rozwoju nauk historycznych, ile ma odpowiadać (»reagować«) na konkretne zarzuty wyrażane pod adresem Ukraińców”.

Potwierdzeniem tej tezy jest niedawno opublikowana we Lwowie książka młodego ukraińskiego naukowca Wołodymyra Wjatrowycza Stawlennia OUN do jewrejiw. Formuwannia pozycji na tli katastrofy. Wjatrowycz, związany z Centrum Badań Ruchu Wyzwoleńczego Narodowej Akademii Nauk Ukrainy, od dawna zajmuje się w swojej pracy naukowej różnymi aspektami działalności Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów i Ukraińskiej Powstańczej Armii. Opublikował m.in. przyjętą z uznaniem książkę o rajdach UPA na terenie Czechosłowacji w latach 1945–1947. W swojej najnowszej pracy zajął się stosunkiem banderowskiej frakcji OUN do Żydów, pomijając jednak, co warto zaznaczyć, postępowanie ukraińskiej policji pomocniczej oraz innych formacji kolaboracyjnych. Autor nie ukrywa, iż jego praca ma właśnie charakter „reaktywny”. Za cel postawił sobie obronę ukraińskiego podziemia przed zarzutami antysemityzmu i co najmniej obojętności, jeśli wręcz nie współuczestnictwa w Zagładzie. Według niego, tego typu zarzuty są nieprawdziwe, niesprawiedliwe, oparte na wątpliwej bazie źródłowej, nierzadko wręcz sfabrykowanej przez komunistycznych autorów.