Spróbujmy usystematyzować formy obecności tematu Zagłady w sztuce prezentowanej w warszawskich galeriach. Z jednej strony są to ekspozycje dokumentacyjne. Pokazują przebieg Zagłady, jej poszczególne etapy („Zagłada Romów europejskich i rasizm we współczesnej Europie”) czy dokumentują pamiątki i wspomnienia po ofiarach Holokaustu („I ciągle widzę ich twarze”). Zdarza się też, że są głosem ocalonych, którzy w swojej twórczości odnoszą się do tych tragicznych wydarzeń, jak w przypadku twórczości Samuela Willenberga, Gustava Metzgera czy części prac Daniela Libeskinda. Świadomie zostały pominięte pojedyncze prace podejmujące temat Holokaustu, prezentowane na wystawach monograficznych, takie jak Obóz koncentracyjny Lego Zbigniewa Libery, po raz pierwszy zaprezentowany w Polsce w 2009 r. Nie odmawiam oczywiście wartości dziełom, przegląd ten ma jednak na celu pokazanie podejścia do Zagłady jako tematu, a niekoniecznie wskazanie, którzy artyści temat podejmowali.